Artichoque Art Gallery opent 28 oktober een grote expositie met het werk van Pallieter Hutschemakers en Oene Zwietink onder de titel: ‘Een wereld van verschil’. De opening is van 14.00 tot 18.00 met om 16.00 uur een welkomstwoord van beide kunstenaars. De twee delen een atelierruimte aan de Statensingel in Maastricht. Hoewel ze op luttele meters afstand van elkaar hun vak uitoefenen en ze zich beiden bezighouden met landschapsschilderingen, houden ze er allebei een geheel eigen stijl op na.

Pallieter Hutschemakers (1971) kreeg de schilderkunst met paplepel ingegoten. Hij groeide op in een kunstenaarsgezin in Eijsden, waar hij al op jonge leeftijd geboeid raakte door de schoonheid van het Limburgse landschap. Tegenwoordig brengt hij dit landschap op een fotorealistische manier in beeld. Wie het Limburgse Heuvelland een beetje kent, weet de taferelen op zijn schilderijen vaak feilloos te benoemen, al neemt de kunstenaar de artistieke vrijheid om bepaalde onderdelen van een landschap naar zijn eigen hand te zetten. ,,Zie ik ergens in de verte een kerk of een bomenrij waarvan ik vind dat die op een andere plek beter tot hun recht komen, dan verplaats ik ze. Voor het karakter van het schilderij maakt dat niet uit, terwijl de compositie er dikwijls door verbetert.”

Voortdurend in dialoog

De doeken die Oene Zwietink (1940) vervaardigt, laten er eveneens geen misverstand over bestaan dat het landschappen betreft. ,,Ik werk expressionistisch, waarbij ik het landschap vooral gebruik om tot een ander perspectief te komen. Het grote verschil tussen het werk van Pallieter en dat van mij is dat Pallieter de verf stuurt, terwijl ik de verf laat sturen. Ik ben voortdurend in dialoog met het schilderij. Het doek bepaalt hoe het eruit komt te zien. Iedereen kan zien dat het een landschap voorstelt, maar om welk landschap het gaat en of het echt bestaat, is niet van belang.”

Eeuwenoude techniek

Hutschemakers brengt de Limburgse landschapstaferelen tot leven met acrylverf. Hij doet dat zeer gedetailleerd en minutieus, waarbij hij gebruik maakt van de glaceertechniek, een schildermethode die al werd gebruikt door landschapschilders uit de zeventiende eeuw. ,,Bij het glaceren wordt de verf laagje voor laagje op het doek aangebracht”, legt de schilder uit. ,,Op die manier ontstaat een glanzende diepte die je op een foto nooit kunt zien. De glaceertechniek wordt tegenwoordig nog maar door zeer weinig schilders gebruikt.”

Het schilderij beslist

Zwietink slaagt er op zijn eigen manier in om driedimensionale landschappelijke ruimtes te vertalen in een schilderij. Zijn werk bestaat in de regel uit grote, felgekleurde vlakken, die zijn opgebouwd uit meerdere verflagen. ,,Waar de schilderijen van Pallieter altijd een duidelijke verwantschap hebben met zijn jeugd, weet ik nooit helemaal precies welke kant mijn schilderijen opgaan en hoe ik er precies kom. Ik heb het eindresultaat altijd wel zo’n beetje in mijn hoofd, maar het schilderij wijst me de weg. Als ik schilder, zit ik in een flow. Of misschien is ‘trance’ een beter woord. Soms komt een enorme drive in mij op, dan weet ik ineens waar ik naartoe wil. Of ik er ook kom, is altijd weer de vraag. Het is uiteindelijk het schilderij dat beslist.”