Hans van der Weijden (1956) studeerde van 1981 tot 1986 aan de Academie voor toegepaste kunsten in Maastricht, afdeling vormgeving metalen en kunststoffen (cum laude). Hij organiseerde diverse tentoonstellingen op prominente plekken, waaronder de Neuer Aachener Kunstverein (Aken), Galerie Guthschmidt (Den Haag), Kunstbanken (Hamar) en de Schatkamer van de Basiliek van Sint Servaas (Maastricht). Zijn werken kunnen worden gecategoriseerd als Wunderkammerkunst, relieken en relikwieën.

Hans maakt doosjes, kastjes en objecten in zink. Struisvogeleieren en zee-egels worden in combinatie met koraaltakken en schelpen houders voor gevonden aandenkens. Zijn kunstwerkjes hebben soms een verweerd uiterlijk (als een archeologische vondst) en zijn versierd met allerlei ornamentjes (schelpen, stenen, kraaltjes, veertjes, takje, kreeftenstaartjes, spijkertjes, touwtjes), die soms als een relikwie achter een kijkglaasje zijn opgesteld. Deze ornamentjes maken het object tot een kostbaar kleinood, een schatkist, iets van emotionele waarde. Door tekeningetjes, landkaartjes en onleesbare teksten krijgen de objecten een geheimzinnige uitstraling.