Zoë Schoonbrood (Tongeren, 1985) groeide op in Bilzen. Ze heeft heeft Belgische en Griekse genen. In 2007 studeerde ze af als Master in Fine Arts aan de Royal Academy of Fine Arts in Antwerpen – discipline In Situ³, een richting op het grensvlak tussen beeldende kunst en architectuur, ook wel ‘site specific’-werk genoemd. Tijdens haar opleiding heeft Zoë diverse grote projecten gedaan in Antwerpen.
Na haar studie heeft Zoë vijf jaar lesgegeven in het kunstonderwijs en voor groepen adolescenten en volwassenen gestaan. Vervolgens is zij begonnen als curator om vervolgens Art Director te worden bij een groot kunstcentrum in het buitenland.
Lees meer
Zoë wordt geïnspireerd door Berlinde de Bruykere, Marcel Mariën, Jospeh Beuys, Francis Bacon, Yorgos Lanthimos en Leonard Cohen. Haar werk gaat over vergankelijkheid wat eigenlijk voor vernieuwing staat. De huid staat centraal. Ons eigen ‘huis’. Het idee groeide om de toeschouwer te laten meevoelen hoe verandering ervaren kan worden door toepassing van tijd. Rimpels. Kuiltjes.
Dit is Zoë in een notendop. Die ook graag met de handen in het gemengd gehakt zit en daarna van een glas wijn nipt zonder eerst haar handen te wassen. Om vervolgens de vingers af te likken.
“The trick is to seduce the viewer under the assumption to see what he wants to see. Forms of recognition are avoided. A crude, intense and harsh combination . One that is often seen as ill, ugly and repulsive. However, if our skin is one of our largest organ s then what for not our most important and treasured asset ? It breathes. It grows. It touches. It scratches. But soft, always soft … even when it stings.”
