Waar poëzie en toneel in taal en geluid emotie overbrengen, komt de schilderkunst niet verder dan beschouwend aandacht vragen, ontroeren. Van een schilderij krijg je niet gauw een brok in je keel, laat staan dat je tranen moet onderdrukken.

Verwonderen en schoonheid ervaren, rechtvaardigen het bestaansrecht van beeldende kunst. Wie culturen bezoekt waar beeldende kunst minimaal aanwezig is, ontdekt hoe intens wij ermee verbonden zijn.

‘Goed waarnemen, goed kijken en goed luisteren naar de taal,’ hielden zij me voor.

Uit een bevoorrechte uitgangspositie heb ik twee beroepen ontwikkeld, waarbij goed waarnemen centraal.

Wie kent ze niet, die leraren op de middelbare school die een onuitwisbare indruk hebben gemaakt en direct van invloed zijn geweest op de rest van je leven. Voor mij waren het er twee. Mijn tekenleraar en mijn leraar Nederlands. Jij moet naar buiten met een flesje Oost-Indische inkt en een rietpen zei de een, als je de poëzie echt wil begrijpen moet je zelf versjes schrijven zei de ander. Toen ik dat ging doen gaven ze stimulerende maar ook niet malse kritiek. Het is lang geleden, nog altijd schrijf ik versjes en nog altijd teken ik met een rietpen.

In het werk aan de Toneelacademie in Maastricht ontstond de methode voor spraak en taalexpressie, die recent opnieuw is uitgegeven onder de naam ‘Ondertekst’. Poëzie is in die methode een belangrijk onderdeel van expressie-lessen. Om zelf bij de les te blijven schreef ik in stilte versjes. Een selectie daaruit is onlangs uitgegeven onder de titel ‘Onderweg’.

De weg naar het atelier was langer. De kunstacademie bracht nieuwe inzichten, leerde schilderen met een hele arm en liet zien dat je een lijn moet schilderen als een vlak. Na het beroep waar spraak en communicatie centraal staan, kon ik me terugtrekken in de stilte van het atelier. Het is opmerkelijk mezelf in beide beroepen volledig te herkennen.

Het is tevens mogelijk werk in opdracht te laten maken door Oene voor bijvoorbeeld relatiegeschenken of cadeaus. Neem hiervoor contact met ons op.