Fera schijnt een teder licht op de kleine, alledaagse momenten. Ze ziet schoonheid en kracht in de fragiliteit van het leven en probeert de momenten die vaak onopgemerkt blijven te grijpen en vast te leggen. Zo ontstaan er momenten van stille, onopgemerkte bewondering. Fera’s werk is een uitnodiging om samen met haar de tijd een beetje te vertragen, even stil te staan en in haar intieme wereld te stappen. Een wereld die heel dichtbij ligt. In het zonlicht dat op de wenkbrauw van een geliefde valt, een net wakker geworden broertje die wazig opkijkt, een vriend die in het flauwe licht van de keuken nog een laatste afwasje doet voor het slapengaan en een oma die gekoesterd wordt in het kleinste potloodje.